Cóntame, Musa, a historia do
home dos moitos carreiros
que, despois de destruír a sagrada cidade de
Troia
andou peregrinando tan longo
tempo
Homero. Odisea
Coroada de loureiros. Na man esquerda un papiro, ou un capsa para gardar
rolos; ou un libro como lle puxo Johannes Vermeer. Na dereita unha trompeta.
Así se representa a Clio, filla de Zeus e Mnemóside (deusa da memoria), musa da
historia e da poesía heroica, a que gaba, a que canta, a que ofrece gloria…
Ulises preferiu un longo ir e vir cara Itaca antes de ser ignorado nos
papiros de Clio. As gabanzas, o son das trompetas, a gloria dos loureiros son
ansias tan humanas que é frecuente que se reviren en desvarío de ego-heroe.
Mais non é menos frecuente que o desvarío camiñe cara a banalidade de quen
considera propio dos papeis o que non é máis que simple vaidade.
Ese outro día escoiteino entre o sopor postxantar e o monótono rum rum
televisivo. Era un deses señores que corre en calzóns tras unha bola de coiro
(a verdade que agora xa non sei nin de que as fan) e gañan, seica, moitos
millóns. Remataba a súa rutineira parrafeada cun “así imos seguir, facendo
historia”. Case nada. Desculpable grandeza en quen non sabe que nuns cantos
meses, anos como moito, a Musa nin lembrará o seu nome.
Non tanto en quen tendo responsabilidades colectivas banaliza coa filla da
memoria para rememorar tempos idos. Argumentáronmo para resistir, a contrafío,
o vento de mudanza cidadá. Temos un patrimonio, din, para, de seguido, convidar
á veciñanza a súa casa. Desconfío de que tal patrimonio sexa atractivo.
Tiñamos razón, xa en 1976 e dende logo na asemblea do Carballiño. Agora
imos corrixir o rumbo errado do nacionalismo galego para incorporalo a fronte
popular de 1936. Manda nabo.
Non se pode confiar en quen non ten historia, nin tradición, nin anos de
loita... alegan outros ante a sociedade en emerxencia.
Non se pode deixar o país en mans inexpertas, din os que saben.
Non semella intelixente querer escribirlle os papiros a Clio.
Publicado orixinalmente en A
Peneira, 1ª quincena de novembro de 2014
Ningún comentario:
Publicar un comentario