Druída*

¡Pena Corneira, vixiante e calada!

¡Coto Novelle, Castro do Pedroso!

¡Serra de Avión, escura e desolada!

¡Que silencio tan fondo e rumoroso!

      Erguinme, mañanciña cedo, entre mestas néboas, a curar mal de amores, ao pé do corno da pena. Implorei ao druída de ollos verdes, verdes como a auga do mar, que por min agardaba cuberto por azul túnica, empoleirado na cima do coto, sempre erguido coma se xunco fose, enxergando o Ribeiro todo, o mar feito de Castrelos e o alto do Carballiño.

      Ouviu os meus pesares e ordenoume seguir os seus andares ata a beira da fonte, da fonte belida, onde xa

“Non hai, fontiña, quen conte

historias ó teu redor” 

 

mentres cunha fouce de ouro, forxada en Taramundi, ía cortando as herbas máis curadoras da Terras de Orcellón, sinalándoas co queixo embarbado e acariñándoas coas mans, tan fortes que eran quen de deter o trebón polas noites. Que bebese da auga clara dixo, que logo xa viría o viñiño, mentres nunha laxe a rente do chan emplastaba, con tino, aquelas herbas que fora apañando polo camiño. Unha vez feito o labor, deitada a verde mestura nun cáliz de Niñodaguia, implorou con tanta forza que 

 

"Os meus pes triparon o seu chao

que baixo de mín, tremeu estremecido:
¡Beariz, Boborás, Cea, O Irixo,

Maside, Punxín, o San Amaro

Madarnás, Cameixa, Oseira, Moldes,

Longoseiro, Mesego, Banga, Cabanelas...!"

     A voz de baixo nobre, profundo, potente, variado en graves e de firmes agudos, reclamou a memoria de Ernesto do Corcheiro e as vontades de Alfonso do Xan, de Felipe do Reque e de César do Varela para axuntalas polo ben das xentes da nación no ano do Manuel, o poeta druída.

* Este texto escribiuse a petición de Xosé Estévez para un libro colectivo en homenaxe a Manuel María que será publicado no próximo mes.

Os versos estan tirados do libro Cantigueiro de Orcellón. Edicións Avantar, O Carballiño, 1984 asinado por E. A. Reque Varela, pero da autoría de Manuel María.