mércores, xuño 21, 2017

Sobre poteiras e outras mafias IV

Vai para os 87 anos. Aduciu o seu precario estado de saúde (cancro nos dous riles, varias operacións cardíacas, párkinson...). Leva 24 anos no cárcere, un deles no Hospital de Parma. “A besta” chamábanlle os medios italianos nos anos oitenta. “U curtu” chámanlle por pequerrecho. Din que segue a ser o “capo di capi” da Cosa Nostra ou así o considera a presidenta da comisión antimafia do parlamento italiano.

Os seus avogados pediron que atendendo á idade e o estado de saúde deberían permitirlle unha morte digna fóra da prisión. Algún tribunal resolveu favorablemente. A lea chega ao Supremo e ao Parlamento. O dereito á morte digna non supón que sexa fora do cárcere, non o di ningunha norma, argúen uns deputados. O presidente do Senado, que librou por pouco dunha sentenza de morte emitida polo capo cun chiscar de ollos, ou un aceno, di que era na hora de tomar o aire cando daba as ordes para matar, polo que non se lle pode permitir ningunha forma de comunicación coa estrutura mafiosa.

Metido nunha cela-habitación na que non pode haber nada, agás o material de enfermería, e na que só poden entrar vinte persoas, entre persoal sanitario e policías. Ten a posibilidade de  distraerse ollando os tellados de Parma (non esta mal!) pola única fiestra, pero non pode ver a televisión, nin ler os xornais, nin escoitar a radio. O persoal sanitario di que o paciente colabora xentilmente pero que é pouco falador.

Debe ser para que non se lle escape ningún dos moitos segredos que garda. Só amosa interese, e exerce o seu dereito, a seguir os moitos xuízos nos que está involucrado. Como o de Palermo sobre as relacións entre a Cosa Nostra e o Estado italiano. Dende o hospital lévano de novo ao cárcere, a sala de teleconferencias, e escoita todos os testemuños sen perder detalle.

Riina naceu en Corleone, a cen quilómetros de Palermo. Seica cometeu o seu primeiro asasinato aos 19 anos. En 1969 pasou á  clandestinidade e comezou o seu ascenso na estrutura mafiosa. Agochado, dunha casa noutra, e unha vida extremadamente austera. En 1993 prendérono, ten 13 condenas a cadea perpetua. O seu veciño corleonés, Bernardo Provenzano, sucedeuno na xestión das operacións. Ao substituto executivo detivérono en 2006, tras 43 anos agochado. Faleceu no cárcere en 2016.

Dise que Riina matou persoalmente 200 persoas e que tanto nas guerras internas entre as familias como na guerra terrorista  contra o estado para conseguir un mellor trato aos mafiosos presos causaría outras catro mil. En maio e xullo de 1992 as bombas dos corleoneses causaron as masacres que remataron coa vida dos maxistrados Giovanni Falcone e Paolo Borsellino e outras moitas persoas. Meses despois pillárono.

Riina non é o máis vello dos capos. Pode o estado democrático deixar que Riina ou Farinello (95 anos) poidan preparar un pouco de pasta en Corleone? A pasta con tomate, pois, como di a canción: “un piatto di pasta senza pomodori e como un giardina seza fiori” e facendo a mestura no prato, co garfo, remexendo paciente, como nos ensinou Toni Soprano.

Será tan feble o estado democrático italiano? Ou as pantasmas provocan sombras aínda tan alongadas?

Sábado, 17 de xuño de 2017


Ningún comentario:

Publicar un comentario