Iso
de querer coñecer o que vai vir debe ser unha pulsión ben arraigañada na especie Homo, ao mellor mesmo xa nos homínidos
e ata puidera estar presente na orde dos primates. Sempre dende unha visión
utilitaria: para saber máis que os demais, para obter beneficios dese
coñecemento, para ter poder sobre os ignorantes, porque non queren morrer... Este desexo de
adiantarse ao tempo desenvolveuse con intensidade a partir do momento no que os
distintos homo (parece que o erectus hai un millón e medio de anos, ano arriba,
ano abaixo), predecesores nosos puideron durmir con máis sosego e os soños
abrirse camiño entre o sono.
Dende
aquel homo que rañando na cabeza e matando piollos á beira dunha fogueira matinaba no que podería pasar
cando saíse o sol ata aquel outro que rañando no mesmo sitio ou metendo o dedo
do nariz, cun móbil na man libre, pretende atinar cantos goles meterá tal ou
cal equipo para gañar uns euros, o proceso evolutivo humano non deu moitas
voltas.
Coñecemos
bastante ben as manías dos magos mesopotámicos que gustaban de interpretar os soños, asunto no que destacou Xosé, o fillo de
Xacobe, que aclarou o significado dos pesadelos faraónicos; Homero sabía de ante man o que ía pasar
porque os desuses decidían polos humanos e só cumpría saber consultarllo ao
deus Apolo en Delfos e que a Pitia estivese inspirada; sabemos á perfección os
estragos que facían os augures romanos para coñecer o futuro no papo dos polos
sagrados, nas tripas das vacas consagradas ou no voo de corvos, choias e
curuxas, e noutros moitos indicios máis. Aínda que non sempre era eficaz pois a
César ben que o avisaron e de nada lle serviu.
Entre
nós, que nos vai o tétrico, especializámonos
nos agoiros da morte: corvos agoireiros,
santas compañas, chíos de mouchos e curuxas, ouveos de cans, ánimas viradas en
bolboretas a dar voltas arredor da luz...
Un
dos grandes avances comunicativos que trouxeron as canles privadas de
televisión foi unha amplísima oferta de homes e mulleres adiviñadoras segundo
distintas e variadas técnicas. Sempre pensei que ían durar pouco tempo, quen
vai comprar esas cousa! As miñas dotes divinatorias son moi escasas. Sobreviven en
antena o cal pode indicar unha certa clientela, cando menos.
Dende
hai algúns anos cada certo tempo colócanme debaixo do limpa parabrisas un
papeliño no que se anuncia un mestre-vidente, considerado, polo papeliño, un
dos mellores profesionais que practica maxia africana e nos garante un éxito ao
100% en sete días. A verdade é que o mestre resolve todo tipo de problemas:
“amor, boa función nos traballos e negocios, problemas coa xustiza (supoño que
por isto debe ter moita demanda por parte de afiliados ao partido do poder),
impotencia sexual, quita bruxerías, mal de ollo, afasta o que a un lle
atormenta e recupera as relacións de parella en sete días”. Non pon o prezo,
pero pola cutrería do papeliño non debe ser caro.
Non
vos deixo o móbil porque poderían
acusarme de publicidade subliminar.
Mércores
19 de abril de 2017
Ningún comentario:
Publicar un comentario