Un
humorista, nun xornal francés do terríbel agosto de 1914, chanceábase do kaiser
Guillerme dicindo que despois de tantas declaracións de guerra ficara sen papel
para enviar máis misivas bélicas. Naquela altura todo un aquel de formalidade.
O kaiser comunicaba á embaixada que estaban en guerra.
No
día de onte houbo dúas declaracións de guerra ben diferentes. E escusen as máis
que hipotéticas persoas lectoras que as mesture, pois pode semellar un despropósito.
Pois a primeira é unha tráxica declaración, mentres que a segunda non pasa dos
cómicos acenos de bufóns.
O
caso é que o novo presidente norteamericano entra en guerra aos poucos meses de
asumir o mando como comandante en xefe. Algúns incautos ségueno a tomar de
chacota e outros a rirlle as entroidadas.No canto de de escribir unha carta
chimpoulles 59 Tomahawk contra unhas instalacións militares do goberno de
Bashar al-Ásad. Por certo, os destrutores desde onde se lanzaron os mísiles
teñen a súa base en Rota.
Supoño
que o oligarca de Washington advertiría
con anterioridade ao ex-xefe do KGB da agresión contra o seu aliado, e supoño
que ao señor do Kremlin non lle agradaría moito a botaporelada do
norteamericano que na verdade enviaba os petardos, con 450 quilos de explosivos
cada un, por inimigo interposto. A que quería ameazar era ao ruso e ao chino
que tiña de convidado na casa.
Cómica
é a declaración dun tal Mouriño que abre as páxinas do xornal local: “Nos echan
de Vigo y no hay retorno”. Non se entende moi ben. Se o botan como vai haber
retorno. Volvería se quixese; e entón
non o botarían. En fin, un esperpento económico aproveitándose dos sentimentos
futboleiros de moita xente que segue sen decatarse de que hai tempo que o
fútbol deixou de ser un deporte para converterse nun espectáculo e, polo tanto,
os seareiros mudaron en clientes.
Sábado 8 de abril de 2017
Ningún comentario:
Publicar un comentario