De que vai isto?

Vexo imaxes que nunca pensei volver ver. Uns homazos, escollidos entre os máis brutos, armados como guerreiros medievais, encasquetados, coa cara tapada, a bourear en xentes cos brazos ergueitos, en adultos razoábeis e sosegados, en anciáns con dificultades para camiñar.

Observo escenas que nunca coidei volver ver. A rabia arrabéame mentres admiro a contención, o “seny”, de milleiros de persoas que erguen as mans ante mastodontes uniformados que teñen que recuar ante a masiva presenza popular. Imaxino a frustración dos seus mandos que agardaban que lle guindasen cantazos ou arrebolasen  paus.

Retrotráeme aos “especiais” de Valladolid que mandaban  adoecidos ás rúas de Compostela; lémbrame As Encrobas, Baldaio, as loitas populares do trardofranquismo. O postfranquismo retorna ás súa orixes.

Isto de que vai? Dos “tercios de Flandes” asolando cidades flamengas? Dun estado que se considera nación única e indivisible? Dunhas elites inconscientes incapaces de asumir o fracaso do seu proxecto de estado-nación nos Países Baixos, en Portugal, na América continental, na insular e que por cuarta vez (1640, 1714, 1936) pretenden resolver a “cuestión catalá” pola forza?

Isto vai de atropelo dos dereitos civís, de negación dos dereitos democráticos, da conculcación do dereito a decidir nun referendo, de recoñecemento da autodeterminación dun pobo.

Hai alguén ao outro lado? Está tardando en responder.

Domingo, 1 de outubro de 2017