Disfrazarse de proletario

Din que o “emperador do Paralelo” gustaba de se fotografar baixando do vagón de terceira e cun bocadillo na man cada vez que ía a Barcelona. Pretendía así arrepañar uns cantos votiños entre os obreiros emigrantes estremeños ou andaluces. Agora triúnfa outro “postureo” obreiro que, a diferenza da trampullada lerruxiana, ten moito que ver coa virtude humana por excelencia, a estupidez, como xa ten demostrado Einstein.

Dígoo  porque acabo de saber que unha empresa norteamericana de roupa de luxo vén de sacar ao mercado, aquí xa se poden comprar, uns pantalóns tipo vaqueiro cheos de lama polo módico prezo de 425 dólares. Por un prezo semellante pódese comprar a cazadora a xogo. Supoño que, cando menos, ambas prendas irán acompañadas cun certificado de autenticidade. Tanto unha como a outra son 100% algodón e fabricados en Portugal.

Cando era novo, se batías con alguén cunha tatuaxe visible púñaste en prevención ante o hipotético tipo barriobaixeiro. Nos tempos de hoxe, entre o  mocidade, e non só, seica se non levas unhas cantas  calcomanías enxertadas na pel xa non tes moito que dicir. Descoñezo se nisto engade valor o lugar do corpo.

Como saben, a cousa “grunge” non vén de agora. Lembro a “moda rompedora” das señoras con chándal e zapatos de tacón que dexenerou nunha versión cutre próxima á  dos “chavs” que nos describe Owen na súa denuncia da demonización da clase operaria. Polo que tamén nisto, é obvio, hai clases.

As rapazas e rapaces ben locen os seus vaqueiros estragados e gastados polos que pagaron no delirio do consumismo o que cobran de pensión moitas persoas maiores ou o que gañan os subempregados na sociedade de servizos precarios. Seica unha empresa xaponesa vende os vaqueiros esfiañados por tigres de bengala, leóns ou osos; non sei se o prezo é común ou vai en función das poutas do animal. Outra, din, vende, a gran prezo, pantalóns usados por mariñeiros durante un ano; descoñezo se neste caso o cheiro é un plusvalor.  Ocorréseme que a lama amasada durante algúns meses por unha boa recua de porcos podería darlle un valor engadido ao modelo. Poderíase ir pensando nun perfume carísimo para os agasallos do nadal. O importante é que sexa  tan caro como o que inventou a mesma empresa dos vaqueiros enzoufados para as festas de fin de ano, meteu un croio nunha funda de coiro cosido a man. Cobraba unha animalada. Non se sabia moi ben cal era a súa función pero foi todo un éxito de vendas.

Mañá non me disfrazarei de obreiro, irei cos meus á manifestación do 1º de maio como levan facendo os traballadores do mundo dende 1886.

Domingo, 30 de abril de 2017