![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwzHVcBNqMp_I5mHpLVLd1RNgx4erWY1l8hz2ZRKPs_q2OtrGRp7S9nHE8PMERV6pPDaWar58Og19Bnxl32aMrk315wRRnnKq_qABbojZU4K5wtXE9TG5MDWaCJSSUvWJmBipjwHJ_7zM_/s320/546053_3953982857079_1505402226_3421849_996402181_n.jpg) |
Memorial en Monçao |
O dous de novembro
de 1823 José Arias Teixeiro foi elixido “por unanimidade de votos” como
“Comandante general de los Batallones que componen este cuerpo de
realistas...”. Cinco días despois o Tenente coronel Rafael del Riego era aforcado
en Madrid. Remataba o trienio liberal, regresaba o absolutismo. O líder
absolutista miñorán aínda daría ben voltas ata a súa morte e soterramento en
San Pedro da Ramallosa. Esta primeira e exitosa acción de armas do señor de
Pías foi posible pola xenerosa axuda dos “miguelistas” portugueses que o
protexeron e axudaron a tomar Tui. Non imos ir a tempos tan recuados, só
sinalamos o feito para reforzar a tese da permeabilidade política e económica,
e escasamente coñecida, da raia galego-portuguesa que sostén Dionisio Pereira
no seu último libro:Emigrantes, exilados e perseguidos. A comunidade
portuguesa na Galiza (1890-1940),Através Editora, 2013.