O empacho
foi moito. Mesmo algunhas convidadas contiveron, con dificultade, as arcadas; outras
non foron quen e arroxaron o viño acedo e excesivo. A saturación foi tanta que
ata os pragmáticos renegaron do “que
haxa eleccións para ver se invitan a algo”.
Entre maio
de 2015 e setembro de 2016, houbo catro enchentes de papeletas, sobres e urnas.
A fartura, e as présas, deixaron a uns con arrebatadores momentos de triunfo,
virados, de súpeto, en depresoras frustracións; outros pasaron de que lle rexeitasen
o convite a sentirse únicos pretendentes; os de máis alá, no seu intento de
saír do pozo no que caeran, fóronse agarrado aos ramallos que puideron pero
todos lle foron partindo e afundíronse a si mesmos; os de máis acó remataron
ledos por pasar do estado de coma ao de
respiración asistida. O que ficou evidente, para desgusto de moitos, é que as
cousas xa non son como eran.