mércores, agosto 12, 2015
martes, agosto 11, 2015
A arte do disimulo
Disimulando. Paola Franco Sebal, Xilografía |
Lin con atención, só inicial, un artigo1 da gran figura emerxente da
política española, ameazado, con seriedade, na súa fortaleza explosiva. Os
excesos non acaen ben á saúde, sexa esta política ou persoal.
O asunto máis principal, como diría o Conde de Gondomar,
absorbeu a miña atención aínda que xa fose coñecido: unha nova transición que,
segundo Pablo Iglesias,é posible despois de celebradas as próximas eleccións a
Cortes,se os cidadáns se converten en protagonistas no canto das elites políticas
e económicas.
domingo, agosto 09, 2015
Retallo 5
Tanto
pola súa extracción popular como pola súa
tortuosa
historia; pola non correlación entre
sentimento
nacional e expresión política da nación;
pola
particular estrutura social encabezada por unhas
elites
burguesas que ou son foráneas ou optaron por
renunciar
ao seu liderado a cambio das “trinta moedas”
da
influencia política en Madrid; o nacionalismo galego
precisa
dunha estratexia de ampla alianza social. O
liderado
desa gran alianza (coas febles elites
económicas
interesadamente incapaces para asumir a
expresión
da vontade nacional) só pode ser exercido
polos
sectores sociais subordinados e sectores das
clases
medias cultivadas.
Ante
esta realidade que limita en gran medida a
expresión
política da vontade nacional, o nacionalismo
galego
precisará tecer alianzas con aqueles sectores
que,
aínda non asumindo o proxecto de vontade nacional,
non
sexan refractarios a el. Este proceso de
acumulación
non pasa por un proxecto de nación brando,
dondo,
livián, lixeiro, senón pola pretensión dun
proxecto
político compartido baixo a hexemonía da
“posición
orixinal” da lingua e da cultura galegas e do
recoñecemento
do dereito dos pobos, que se reclaman de
seu,
a decidir.
sábado, agosto 08, 2015
Retallo 4
Liberté,
egalité, fraternité. Os socialistas mornos,
coma
os liberais, colleron a primeira palabra, como se
puidese
existir a liberdade entre os que son desiguais;
os
comunistas gaban a segunda, como se fose posible
convivir
co despotismo; só os anarquistas teñen en conta
o
triángulo, pero a súa proposta de abolir o Estado
devólvenos
ás sociedades primitivas.
venres, agosto 07, 2015
Retallos 3
A pesar do seu fracaso histórico,
na súa forma
socialdemócrata ou comunista, a
alternativa ao
capitalismo salvaxe ou domesticado
non é outra que o
socialismo. Sobre as cinsas da
experiencia fracasada do
socialismo real e da
socialdemocracia xestionadora temos
que elaborar as bases do proxecto
socialista. O
nacionalismo galego non pode, nin
debe, eludir este
debate. Pola contra ten que facer
achegas, formular
propostas e fomentar o diálogo coas
correntes europeas e
mundiais que andan na procura dun
novo proxecto. A
política do disimulo, de que nós o
que temos que facer é
defender o país, de que isto non
vai comigo, de evitar a
cuestión... en realidade non é máis
cá pretendida
evasión de quen non asume o fracaso
histórico do
socialismo soviético ou non son
quen de asumir que a
socialdemocracia derivou
simplemente en
social-liberalismo.
Retallos 2
Galicia,
pola súa formación social, pola súa estrutura económica, pola historia do seu
territorio,pola psicoloxía das súas xentes, pola impúdica e onanista traizón
das súas elites económicas, fixo que fosen as clases populares, subalternas, as
que asumisen o proxecto nacional e popular. Dende Antolín Faraldo ata hoxe, o
nacionalismo galego foi, agás casos individuais moi concretos, sempre
progresista ou de esquerda.
Escindir
nacionalismo e esquerda coa idea de configurar un nacionalismo galego
“centrado” non responde aos trazos sinalados. Pretendelo facer a partir da base
socialhistórica do nacionalismo é o xeito máis doado de convertelo en ineficaz.
xoves, agosto 06, 2015
Retallo 1
Semella unha pulsión esquizoide
pretender escindir o
nacionalismo galego da esquerda.
Non resulta doada a
defensa das clases subalternas
esquecendo a condición
subalterna da lingua e da cultura
que estas clases
criaron. Non me parece posíbel
defender as clases
subalternas esquecendo que residen
nun territorio
subalterno a respecto dos centros
de decisión estatais e
do euro. Non se pode escindir a
subalteridade.
Precísase dunha esquerda que asuma
todas as loitas
contra calquera caste de
discriminación ou marxinación
sexa de xénero ou cultural, lingüística
ou sexual,económica ou relixiosa, de territorio ou de idade...
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)