Sorpréndeme
a facilidade coa que algunhas amizades, que sei racionais e de esquerda, mesmo
galeguistas, isto é, que reclaman a liberdade da nación, caen en trapelas
urdidas por trampulleiros e demagogos de calquera caste e condición.
Pasou
estes días co mundial. Moitas amizades torcían por Croacia en contra da
imperial Francia, cando non había máis que mirarlle a cor da pel, a uns e a
outros, para desbotar calquera simplificación sobre o tema. Xa non digamos se
prestamos ouvido aos eufónicos nomes africanos en contraste cos étnicos croatas
rematados en Ć. En calquera caso paréceme ben animar apupar ao máis feble, aínda
que só o sexa en aparencia.
Mais
o colmo, non da precipitación senón da manipulación mediática descarada, foi a lea
que se armou coa efusiva presidenta
adobiada coa camisola do dameiro branco e vermello e que lle facía as beiras a quen
lle pasase por diante. O personaxe fíxose popular. Non perdeu oportunidade para
darse a ver cada vez que os seus rapaces se batían con habilidades futboleiras
e capacidade de sufrimento, dignas de exaltación. Só o imperial Macron lle
roubou un chisco de protagonismo na final; mentres Putin ría como un coello e como
deben facer os espías cando lles sae ben unha xogada. O malo foi que a choiva
lle estragou o peiteado.
Pois
non pararon de chegar esas trapalladas que acaban por enrabiarte e van rematar
por estragar un sistema rápido e áxil de comunicación como son as redes de whatsapp.
Chegoume, centuplicado, que a tal Kolinda era unha marabillosa presidenta,
suponse quedun país marabilloso. Non poderá haber un país de xentes horribles
cunha presidenta tan xeitosa. Esta
muller, simpática, fervorosa animadora dos seus pateadores de coiro, riseira
cos contrincantes ata cando estes lle gañaron, seica pagou do seu peto viaxes e
gastos en Rusia e ata descontou do seu salario os días que andou de animadora
da selección nacional.
Por
riba, din, vendeu o avión presidencial , 35 Mercedes que empregaban ministros e
altos funcionarios e devolveulle os cartos ás arcas do Estado, home, tampouco
ía quedar con eles! Non contenta con todo isto reduciuse o salario, e o dos
ministros, á metade; quitoulle as xubilacións a congresistas e senadores e
subiu o salario mínimo ao sector privado, aos do público entendese que non. Fala
sete idiomas e como se puido ver é unha muller “campechana”. Entre nós tamén
tivemos durante anos un “campechano”.A xente entusiásmase enseguida.
O
caso é que a tal Kolinda Grabar-Kitarović é presidenta de Croacia polo HDZ ou
Unión Democrática Croata, o partido creado polo xeneral FranjoTuđman, construtor
da Croacia independente, perseguidor dos serbios que se interpoñían no soño da
Gran Croacia e un dos máximos responsables das terribles guerras que destruíron
a segunda Iugoslavia. En vida de Tuđman o sistema político era presidencialista,
hoxe é un sistema parlamentario.
O
HDZ esta integrado no Partido Popular Europeo, aplicou con rigor extremo as
políticas privatizadoras e de gasto impostas pola UE e máis tarde pola troika;
o retardo na integración na UE debeuse á súa resistencia a recoñecer as resolucións do
Tribunal de La Haya para os crimes de guerra na antiga Iugoslavia.
A
tal Kolinda é unha política profesional que foi Ministra de Asuntos Exteriores,
de Asuntos Europeos, Subsecretaria xeral da Diplomacia Pública da OTAN e
embaixadora en Washington, país no que se formou de nova e no que lle aconteceu
un escandaloso affaire relacionado co emprego, por parte do seu marido, para
desprazamentos privados, do vehículo da embaixada. Quererá asegurarse o segundo
mandato.
Non
chega con parecer...
*Publicado
en A Nova Peneira, 2ª quincena de xullo, 2018
Ningún comentario:
Publicar un comentario