Os territorios miñotos
e miñoráns seguen a ser difusos para moitos galegos e galegas de nación, na
verdade uns poucos montes, e non moi altos, nos separan polo Aloia, Couso,
Pinzás ou a Groba e as relación foron sempre fondas.
É una ledicia podervos
informar que o próximo mércores, 13 de
abril, víspera da conmemoración republicana estarei a presentar o meu
último libro O terror nas Tebras e outras
catas na memoria (Laiovento, 2022) no que en media ducia de traballos achégome
a momentos de intensa actividade memorialista nos que ademais de regresar ao
Val de Miñor sometido ao terror desatado en xullo de 1936 amplío as miñas
pescudas ao Tomiño baixomiñoto e detéñome na persecución a que foron sometidas
as xentes deste concello e dos outros do Baixo Miño, último lugar de
resistencia aos sublevados, e en especial nalgúns dirixentes baixomiñotos como
Antón Alonso Ríos, Paquiño de Figueiró ou os mestres de Forcadela e Goián, así
como na descrición da ducia de “paseos” cometidos nos lindes das dúas
parroquias de Tebra. Ao tempo achego unha cata sobre a persecución no Mos da Louriña e un estudo sobre o campo de
concentración de Santa María de Oia.
A presentación, será as oito da tarde e terá lugar no Centro Goianés da vila de Goián (Tomiño)
e estarei acompañado pola prologuista do libro e alcaldesa de Tomiño, Sandra González, así como polo profesor
de Historia no Instituto de Tui, Manuel
Caldas Fernández.
O acto enmarcase dentro
do programa de actividades argallado pola Comisión
pola Memoria Histórica do Baixo Miño- A Louriña que terá continuidade ao
día seguinte, 14 de abril ás 12 da mañá
cando no alto do Couso, no lugar de Entre dous Ríos, na parroquia de Santa
María de Tebra, se procederá a colocar, a beira do monólito chantado en 2019, unha
placa cos nomes do asasinados nesta parroquia tomiñesa.
Ao remate, ás 14:30 no Copo sen Fundo de Goián
terá lugar o xantar pola República no que esta ano farase un recoñecemento ao
prezado amigo Francisco Lores
Santacecilia construtor do sindicalismo nacionalista dende “Galicia
Socialista” e o Sindicato Obreiro Galego,
que na altura de 1972 traballaba en Citroën cando as folgas de aquel ano
abanearon o franquismo dende Ferrol e Vigo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario