venres, marzo 10, 2017

Cando a democracia fica na porta

Acabo de chegar da presentación do libro de Anxo G. Ferreira, A fábrica. Crónica de corenta anos de acción sindical, o sindicalista curtido en mil batallas da mesma guerra, en mil frustracións da mesma ilusión, experto en achegar miles de cativas areas na construción do común que os colectivos acaban esquecendo ata que teñen que retomar a batalla para recuperar os dereitos perdidos.

Falounos de corenta anos de sindicalismo (1964-2004) nunha fábrica que non nomea pero que todos sabemos cal é. Respectemos o seu criterio. Referiuse ao paternalismo de inspiración franquista que rexía as relacións laborais, na fábrica, ata 1972; das corruptelas argalladas nos bodegóns de Balaídos e Castrelos, da rixidez, dureza e violencia interposta dunha dirección que pretendeu deixar a democracia na porta da fábrica durante os anos oitenta e dos esforzos dunha minoría para gañar dereitos para a maioría.

Sábeo ben quen leva tatuadas na pel as siglas que fixeron e refixeron un proxecto sindical autóctono dende a Unión Sindical Obreira (USO) á Central Sindical Galega (CSG), dende o Sindicato Obreiro Galego(SOG) á Intersindical Nacional Galega (ING) ou á Confederación de Sindicatos Unitarios de Traballadores (CSUT) pasando pola INTG, a Intersindical, a CXTG, a Converxencia Intersindical ata a actual CIG.

Deberiámolo ler con atención nestes tempos nos que non só se pretenden ignorar  as conquistas do sindicalismo de clase senón a existencia mesma da condición de traballador.


Xoves 9 de marzo de 2017

Ningún comentario:

Publicar un comentario